Αρ. 50. ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΕΓΓΥΗΜΕΝΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ ΣΤΗΝ ΕΕ-15 ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Α. Μπαλφούσια, Κ. Κωτσή. 2007. | ISBN: 978-960-341-075-1
Η εργασία αυτή επικεντρώνει το ενδιαφέρον της σε τρία κυρίως θέματα: (α) διερευνά εναλλακτικούς ορισμούς της φτώχειας καθώς και τα βασικά αίτια που την προκαλούν, (β) περιγράφει τη διάρθρωση των συστημάτων ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος (EEE) που εφαρμόζονται στις χώρες-μέλη της ΕΕ-15 και (γ) εξετάζει τις δυνατότητες εφαρμογής ενός προγράμματος εγγυημένου εισοδήματος στην Ελλάδα.
Το EEE αποτελεί δέσμευση του Κράτους για τη διασφάλιση ενός κατώτατου επιπέδου διαβίωσης και αποτελεί το ύστατο δίκτυ ασφαλείας για την κάλυψη ουσιωδών αναγκών. Το ύψος του ποικίλει ανάλογα με το μέγεθος και τη σύνθεση της οικογένειας. Ο προσδιορισμός του γίνεται με βάση μια κλίμακα ισοδυναμίας ώστε να ληφθούν υπόψη οι οικονομίες κλίμακας που δημιουργούνται.
Στην Ελλάδα, όχι μόνο δεν χορηγείται κανένα επίδομα με αποκλειστικό κριτήριο την ακραία φτώχεια, αλλά αντίθετα οι άνθρωποι που υποφέρουν από αυτή επιβαρύνονται ποικιλοτρόπως για να χρηματοδοτήσουν κοινωνικές πολιτικές που ενισχύουν προνομιούχες και επίλεκτες κοινωνικές και επαγγελματικές ομάδες του πληθυσμού. Πρόκειται για έμμεσες και αδιαφανείς επιβαρύνσεις που γίνονται μέσα από τα αγαθά και τις υπηρεσίες που αγοράζουν, για να χρηματοδοτήσουν φόρους υπέρ τρίτων, κλειστά επαγγέλματα, φορολογικές δαπάνες και αυτοτελείς φορολογήσεις που ευνοούν τις ψηλότερες εισοδηματικές τάξεις.
Η παρούσα έρευνα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η εφαρμογή του ΕΕΕ στην Ελλάδα είναι απόλυτα εφικτή, αφού το δημοσιονομικό της κόστος είναι μικρότερο από 1% του ΑΕΠ, ενώ σε πρώτη φάση μπορεί να είναι περιορισμένης κάλυψης και σε επίπεδο σύμφωνο με τις δημοσιονομικές δυνατότητες της χώρας. Επίσης, ένα μέρος του κόστους θα μπορούσε να καλυφθεί από το περιορισμό των φορολογικών, ασφαλιστικών και άλλων θεσμικών προνομίων τα οποία δεν είναι σύμφωνα με τις αρχές της κοινωνικής αλληλεγγύης και στερούνται κάθε κοινωνικής και οικονομικής αιτιολογικής βάσης.
(Αρχείο PDF…)