Αρ. 132. PUBLIC OWNERSHIP, ENTRY REGULATION AND TFP GROWTH WITHIN A PRODUCTIVITY CONVERGENCE MODEL: INDUSTRY LEVEL EVIDENCE FROM SOUTH EYROPEAN COUNTRIES

S. Dimelis, S.K. Papaioannou. 2013. (Mε ελληνική περίληψη.)

 

Στην εργασία αυτή διερευνάται αν ο βαθμός της δημόσιας ιδιοκτησίας και των ρυθμίσεων εισόδου σχετίζεται με την αύξηση της συνολικής παραγωγικότητας των συντελεστών (ΣΠΣ) στους κλάδους οικονομικής δραστηριότητας των νότιο-ευρωπαϊκών χωρών. Αρχικά εκτιμούμε τα σχετικά επίπεδα και τους ρυθμούς μεταβολής της ΣΠΣ σε κλάδους δραστηριότητας της Ελλάδας, της Ιταλίας και της Ισπανίας, με τη χρήση ενός υποδείγματος λογιστικής της οικονομικής μεγέθυνσης. Στη συνέχεια, εκτιμούμε την επίδραση του βαθμού της δημόσιας ιδιοκτησίας και των ρυθμίσεων εισόδου στην ΣΠΣ, μέσα από ένα οικονομετρικό υπόδειγμα σύγκλισης της παραγωγικότητας.

 

Τα εμπειρικά αποτελέσματα δείχνουν ότι ο υψηλότερος βαθμός ρυθμίσεων εισόδου και δημόσιας ιδιοκτησίας συνδέεται αρνητικά και στατιστικά σημαντικά με το ρυθμό μεταβολής της ΣΠΣ μόνο στους κλάδους της ισπανικής οικονομίας. Αντιθέτως, τα εμπειρικά αποτελέσματα για την Ιταλία και την Ελλάδα, δεν μας παρέχουν ενδείξεις για μια στατιστικά σημαντική επίδραση αυτών των μεταβλητών στο ρυθμό μεταβολής της ΣΠΣ. Επιπλέον, τα ευρήματα αυτής της μελέτης μας παρέχουν ενδείξεις ότι ο παράγοντας της τεχνολογικής σύγκλισης είναι ιδιαίτερα σημαντικός για την αύξηση της παραγωγικότητας των ελληνικών κλάδων, δεδομένου ότι εξακολουθούν να λειτουργούν σημαντικά κάτω από τη σχετική καμπύλη παραγωγικών δυνατοτήτων.

Η ύπαρξη μικτών αποτελεσμάτων αναφορικά με την επίδραση του βαθμού της δημόσιας ιδιοκτησίας και των ρυθμίσεων εισόδου στο ρυθμό μεταβολής της ΣΠΣ αποδίδεται στο γεγονός ότι οι νότιο-ευρωπαϊκές οικονομίες εξακολουθούν να λειτουργούν κάτω από την καμπύλη παραγωγικών δυνατοτήτων και εξακολουθούν να θεωρούνται ως πιο ρυθμισμένες. Σύμφωνα με τους Acemoglu κ.α. (2006), δεν θα πρέπει να περιμένουμε μια άμεση επίδραση του χαμηλότερου βαθμού ρύθμισης σε χώρες που υστερούν, δεδομένου ότι η επίδραση της απελευθέρωσης είναι υψηλότερη σε κλάδους και χώρες που λειτουργούν κοντά στα όρια των παραγωγικών δυνατοτήτων. Θα πρέπει, επίσης, να σημειωθεί ότι οι Van Ark κ.α. (2008) υποστήριξαν ότι, αν και υπάρχει μια σαφής κατεύθυνση προς μεγαλύτερη ευελιξία και πελευθέρωση σε όλες χώρες της Ευρώπης, η έκταση καθώς και η επίδραση της απελευθέρωσης ποικίλλει σημαντικά από χώρα σε χώρα. Στο το ίδιο πνεύμα, οι Alesina κ.α. (2005) υποστήριξαν ότι οι πιπτώσεις της απελευθέρωσης στην αύξηση των επενδύσεων είναι υψηλότερες όταν αυτές ξεκινούν από ήδη χαμηλά επίπεδα κανονιστικών ρυθμίσεων. Θα μπορούσε, επομένως, να υποστηριχθεί ότι οι χώρες της νότιας Ευρώπης, έχοντας ήδη καθυστερήσει στην υιοθέτηση διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, δεν είναι ακόμη σε θέση να επωφεληθούν από το χαμηλότερο βαθμό ρύθμισης των οικονομιών τους.

 

Ωστόσο, η ύπαρξη μικτών αποτελεσμάτων αναφορικά με την επίδραση του βαθμού της δημόσιας ιδιοκτησίας και των ρυθμίσεων εισόδου στο ρυθμό μεταβολής της ΣΠΣ, δεν θα πρέπει να θεωρηθεί ως ένδειξη ότι οι χώρες της νότιας Ευρώπης θα πρέπει να εγκαταλείψουν τις προσπάθειές τους για την απελευθέρωση των οικονομιών τους. Αντιθέτως, η ύπαρξη θεσμικών ακαμψιών και στρεβλώσεων θεωρούνται ως μερικοί από τους λόγους για τη σχετική υστέρηση με τις βόρειο-ευρωπαϊκές χώρες.


(pdf)