Αρ. 97. BASEL II AND THE MONEY SUPPLY PROCESS: SOME EMPIRICAL EVIDENCE FROM THE GREEK BANKING SYSTEM (1995-2006)

Y. Panagopoulos. 2007. (Mε ελληνική περίληψη.) (Δημοσιεύτηκε το 2010 στο Applied Economic Letters, 10: 973-976.)

 

Το συγκεκριμένο άρθρο έχει ως σκοπό να διερευνήσει τις συνέπειες από την εφαρμογή της Βασιλείας II σε ότι αφορά την ενδογένεση ή μη της προσφοράς χρήματος στο Ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Αναλυτικότερα, η εφαρμογή των κανονισμών και αρχών της Βασιλείας II δημιουργεί έναν νέο τρόπο παρουσίασης του υπάρχοντος νομισματικού και πιστωτικού περιβάλλοντος. Ο τρόπος αυτός -όπως αναλυτικά εκτίθεται και στην μελέτη των Παναγόπουλου και Πελετίδη (2007)- μπορεί να συνοψισθεί εδώ στην εκτίμηση των δύο παρακάτω παραγόντων :

Α) Ενός πολλαπλασιαστή ιδίων κεφαλαίων των τραπεζών αλλά και
Β) Ενός νέου πολυμεταβλητού πιστωτικού μοντέλου (ή μοντέλου δανειακού χαρτοφυλακίου) του τραπεζικού συστήματος.

Τα οικονομετρικά αποτελέσματα από την εκτίμηση των δύο αυτών παραγόντων (ή φάσεων Α και Β) θα κάνουν πιο ξεκάθαρο το υπάρχον νομισματικό πλαίσιο λειτουργίας, του Ελληνικού τραπεζικού συστήματος, το εξεταζόμενο χρονικό διάστημα (1995-2006). Για παράδειγμα, ένα νομισματικό ή πιστωτικό περιβάλλον που «ακολουθεί» τις γενικές μακροοικονομικές αρχές του Νεο-Κεϋνσιανισμού (New Keynesianism) και ακόμα πιο συγκεκριμένα της Νεο-Συναινετικής (New Consensus) προσέγγισής του, αποτελεί πρόσφορο έδαφος για μια αποτελεσματική εφαρμογή των αρχών της Βασιλείας ΙΙ, κυρίως πάνω στο δανειακό χαρτοφυλάκιο [banking book] αλλά και το χαρτοφυλάκιο αγοραπωλησιών [trading book] των τραπεζών.

Από την άλλη πλευρά ένα νομισματικό πλαίσιο λειτουργίας που θα «ακολουθεί» την Μετα-Κεϋνσιανη (Post Keynesian) νομισματική σκέψη, το εξεταζόμενο χρονικό διάστημα, θα περιόριζε σημαντικά τις πιθανότητες αποτελεσματικής εφαρμογής της Βασιλείας ΙΙ.

Με βάση τα οικονομετρικά αποτελέσματα στο Ελληνικό τραπεζικό σύστημα παρατηρούνται δύο πράγματα : 1) Ο πολλαπλασιαστής ιδίων κεφαλαίων των τραπεζών κατ’ ουσία δεν δείχνει να λειτούργησε το εξεταζόμενο χρονικό διάστημα και 2) Στο νέο πολυμεταβλητό μοντέλο δανείων του τραπεζικού συστήματος που εξετάζουμε η σημαντικότερη μεταβλητή είναι αυτή της ενεργού ζήτησης (Α.Ε.Π.) και δευτερευόντως η μεταβλητή των ιδίων κεφαλαίων των τραπεζών. Κατ’ επέκταση το νομισματικό πλαίσιο λειτουργίας της χώρας μας προσεγγίζει περισσότερο σε αυτό που αναφέραμε ως Μετα-Κεϋνσιανη (Post Keynesian) νομισματική σκέψη και ειδικότερα στην Δομική έκφρασή της (Structuralism).

Με άλλα λόγια τα αποτελέσματα αναδεικνύουν πρώτον, ότι η προσφορά χρήματος στο Ελληνικό τραπεζικό σύστημα είναι μάλλον ενδογενής (money endogeneity) και δεύτερον, ότι υπάρχει περιορισμένο μόνο έδαφος για μια πλήρως αποτελεσματική εφαρμογή των κανόνων και αρχών της Βασιλείας ΙΙ. Λαμβανομένου δε υπ’ όψιν και των ισχυρών τάσεων για εξαγορές και συγχωνεύσεις που συζητούνται μεταξύ των Ελληνικών τραπεζών, τα πράγματα αναμένεται να εξελιχθούν ακόμα πιο δύσκολα για τους εν λόγω κανόνες και αρχές.

 

(pdf)